[vc_row full_width=”stretch_row” content_placement=”middle” el_class=”raster-row” css=”.vc_custom_1503325020882{background-image: url(https://www.loperscompanyheemstede.nl/wp-content/uploads/2017/08/achtergrond.gif?id=28) !important;background-position: center !important;background-repeat: no-repeat !important;background-size: cover !important;}”][vc_column][vc_column_text el_class=”subpagina-subkop”][/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_empty_space height=”50px”][/vc_column][/vc_row][vc_row full_width=”stretch_row” content_placement=”middle” css=”.vc_custom_1503487638823{margin-top: 50px !important;margin-bottom: 50px !important;background-color: #ffffff !important;}” el_class=”wit-vlak”][vc_column][vc_column_text el_class=”kopij-breed”]

Stappenplannen

Drie keer per week trainen: één intervaltraining, een duurloop met versnellingen en een rustige duurloop. Zo ziet het schema eruit dat ik van internet pluk voor mijn eerste Dam tot Damloop in 2014. Dat betekent dat ik de hele zomer moet door trainen. En als ik ergens niet tegen kan, is hardlopen in de hitte.

Dapper zet ik iedere training in mijn agenda. Het is druk. De kinderen – 11 en 8 – zijn zes weken vrij in de zomervakantie, ik ben interim hoofdredacteur bij een tijdschrift en er moet een boek af. Een boek waarover mijn uitgever al een paar keer heeft laten vallen dat hij veel media-aandacht verwacht. Sporten is noodzaak nu mijn lijf zich meer dan ooit in zithouding begeeft en mijn hoofd constant scherp moet zijn.

Nu moet ik gewoon een paar maanden braaf uitvoeren wat in de agenda staat, werkdagen mogen best tot elf uur ’s avonds duren. En niet kunnen trainen in de zomerse hitte? Dat blijkt een blokkade die ik kennelijk ooit voor mezelf heb opgeworpen.

Het is september. Ik ren, ik zweef, ik geniet. Gewoon een kwestie van goed plannen.

Een beetje angstig kijk ik daarna in mijn agenda. De boeklancering en de verwachtte media-aandacht komen dichterbij. Vooral televisie boezemt me angst in. Er moet opnieuw een plan komen. Geen hardloopschema deze keer, maar een ander afvinklijstje waarmee ik mijn media-angst moet leren bedwingen. Ik boek kleur- en stijladvies, koop belachelijk dure kleren en volg een mediatraining bij een bevriende ex-studiegenoot. Intussen heb ik ook een startbewijs voor mijn eerste halve marathon weten te bemachtigen. Die van Amsterdam, natuurlijk die van Amsterdam, de fijnste stad ter wereld.

‘Almost famous!’ zegt mijn uitgever stralend, als hij mij in oktober het eerste exemplaar van ‘Alstublieft, mevrouw!’ overhandigt.

Zijn gezicht betrekt als ik een beetje bedremmeld zeg: ‘Dat was nooit het plan.’

Tegelijkertijd realiseer ik me hoe luxe het is dat er aandacht in de media is voor mijn boek, terwijl talloze – betere – boeken roemloos op een stapel in de ramsj belanden.

Een week voor de halve marathon krijg ik verhoging en voel ik me niet lekker. ‘Vijf dagen niet sporten na verhoging,’ lees ik overal op internet. Zonder de op handen zijnde televisie- en radio-interviews zou ik het advies in de wind hebben geslagen. Maar nu kan ik het mij niet veroorloven met een hoofd vol watten en een neus vol snot in de ether te verschijnen.

De halve marathon skip ik. De serie interviews gaan goed, het boek heeft in no-time drie drukken.

Hardlopen bouw je in stapjes op. Net als andere doelen in je leven. Stappenplannen.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_empty_space height=”50px”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width=”1/4″][vc_single_image image=”829″][/vc_column][vc_column width=”3/4″][vc_column_text]

Over Tialda Hoogeveen

Tialda Hoogeveen is journalist, (tekst)schrijver en hardloper. Haar enthousiasme voor de sport lees je terug in haar teksten op deze website.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]